در این مقاله از سایت شرکت فنی مهندسی رادین آروند آریو قصد داریم درباره تاریخچه اختراع دماسنج صحبت نماییم پس با ما همراه باشید.

تاریخچه اختراع دماسنج

در اوایل قرن 17 روشی برای اندازه­ گیری کمیت دما وجود نداشته و براساس تئوری­های ارسطو گرما و سرما از خصوصیات پایدار به حساب می ­آمدند

مانند خشکی و رطوبت و ترکیب اینها باعث به وجود آمدن عناصری مثل زمین، آتش، گرما ، خشکی و … شده بود

و بدین صورت که زمین خشک و سرد و آتش خشک و داغ بودند و هیچ صحبتی از درجه حرارت وجود نداشت،

بنابراین هیچ تمایز رسمی بین تعریفی که ما از درجه حرارت و گرما می­نامیم وجود نداشت

و هیچ درجه حرارتی اندازه ­گیری نمی­شد. مگر دکتر­ها که برای سنجیدن تب مریض دست خود را روی پیشانی او می­گذاشتند.

در زادگاه گالیله، ونیز، اندازه­ گیری دما  برای برخی به معما تبدیل شده بود، اولین راه­ حلی که کشف شد دماسنج بود.

مخترع اولین دماسنج Hero Alexandria  در یک قرن پیش از میلاد  بود که

در غرب سال 1575 برای اولین بار عمومی شد.

چندین نویسنده با ایده افزایش دمای هوا شروع به نوشتن مقاله در این مورد کردند.

به نقل از یکی این نویسندگان

اولین ورژن از این دستگاه ترموسکوپ نامیده می­شد که اندازه­ای کوچکتر از یک اسباب بازی را داشت

و در سال 1603 توسط گالیله استفاده می­شد. او یک فلاکس شیشه ای کوچک را به صورت گرد درآورد و یک میله باریک به اندازه 16 اینچ درون آن قرار داد

و وقتی آب درون فلاکس شیشه ای گرم می­شد از میله بالا می­ آمد 

و گالیله از این روش برای اندازه­گیری دما استفاده می­کرد.

بعد از چندین سال این ترموسکوپ توسط Santorio و دوست گالیله Sayredo توسعه داده شد.

گالیله و دیگران توانستند دماسنج را تولید کنند و این اولین ابزار برای مشاهده اطلاعات کمی هواشناسی بود.

در بخش دیگری از اروپا مخترعینی مثل Comelis Drebbel و Robert Fludd نیز توانستند این دماسنج را تولید کنند،

اکنون سوال اینجاست که

چه کسی برای اولین بار این دستگاه را اختراع کرده است

و کدامیک از دانش دیگری برای تولید آن استفاده کرده است. موارد دیگری در تاریخ وجود دارد که

این ابهام در مورد آن ها نیز صدق می­کند مانند تلسکوپ.

همزمان و مستقل بودن هر دو گروه برای تولید دماسنج نشان می­دهد که

در قرن 17 گرایش به محاسبه کمیت پدیده های طبیعی زیاد بوده است.

مایع داخل دماسنج در سال 1630 توسعه پیدا کرد اما استانداردی جهانی برای درجه حرارت وجود نداشت،

هر دانشمند مبنای خود را داشت و تفاوت های زیادی ایجاد می­شد، جمع کثیری از دانشمندان نمی­توانستند که

اطلاعات را تبدیل به درجه حرارت کنند .

در آن زمان این امکان وجود نداشت که

مکان­های مختلف درجه حرارت مقایسه شود.

 اوایل قرن 18 در چندین کشور پایه مقیاس درجه حرارت معتبر سازی شد و توسط چندین دانشمند توسعه پیدا کرد

استاندارد سلسیوس همچنان مقیاس درجه حرارت دانشمندان است.

برخی از مقالات مهم ما: